Kliknij tutaj --> 🦔 drobnoguzkowe zmiany w płucach objawy

Niedodma płuc to inaczej brak powietrza w pęcherzykach płucnych. Schorzenie to najczęściej dzieli się na dwa rodzaje: niedodmę obturacyjną i nieobturacyjną. Niedodma obturacyjna wynika z niedrożności oskrzelików. Jej przyczyną może być śluz gromadzący się w oskrzelach przy takich chorobach, jak: astma oskrzelowa, przewlekłe Dzieci w nieco odmienny sposób niż dorośli chorują na zapalenie płuc. Ta groźna choroba nie musi, zwłaszcza u małych dzieci, od razu objawiać się typowymi dolegliwościami ze strony układu oddechowego, czyli na przykład kaszlem i towarzyszącą mu gorączką. Sprawdź, na co zwracać uwagę, by w porę zacząć leczenie. Fot. Rozedma obniża sprężystość płuc, co negatywnie wpływa na wymianę gazową. Powstają w płucach przestrzenie wypełnione powietrzem, które łączą się w tzw. pęcherze rozedmowe. W wyniku tych zmian mogą pojawić się problemy z oddychaniem. Rozedma płuc może doprowadzić do niewydolności oddechowej. 3. Diagnoza rozedmy płuc Chłoniak złośliwy płuc z komórek plazmatycznych (plazmacytoma) występuje rzadko, głównie u mężczyzn. Zwykle jest to samotny węzeł, umieszczony na tle niezmienionej tkanki płucnej. Lokalna plazmacytomę mogą istnieć przez dłuższy czas, czasami powodując skąpe objawy kliniczne: kaszel, ból w klatce piersiowej, gorączka. Carcinoma ductale invasivum mammae (G2). Ocena receptorów w toku. USG jamy brzusznej - bez zmian. RTG KLP - w płucach zmiany drobnoguzkowe 8 mm oraz do 4 mm. Jamy opłucnowe wolne. Sylwetka sercowo-naczyniowa - w granicach normy. Lekarz zalecił chemioterapię. Czy ona da możliwość późniejszego wycięcia guza i uwolnienia płuc od Palmashow Quand Ils Sont Sur Un Site De Rencontre. Radiogram przeglądowy (zdjęcie rentgenowskie) klatki piersiowej to podstawowe badanie obrazowe w diagnostyce chorób układ oddechowego. Współcześnie dysponujemy wprawdzie metodami obrazowania bardziej nowoczesnymi, wyrafinowanymi i zaawansowanymi technicznie, jak tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny, ale koszty tych badań są znacznie większe od kosztu standardowego „zdjęcia płuc”, które od kilkudziesięciu lat służy jako podstawa diagnozy wielu schorzeń. Prześwietlenie płuc wykonujemy w dwóch projekcjach: tylno-przedniej oraz bocznej. Badanie to służy rozpoznaniu tych chorób, które zmieniają rozmiar tkanek lub sposób, w jaki absorbowane jest przez nie promieniowanie. W interpretacji zdjęć należy pamiętać, że „zacienieniem” nazywamy pola jasne a „przejaśnieniem” obszary ciemne. Najczęściej za pomocą omawianego badania diagnozujemy różne choroby układu oddechowego. spis treści 1. Zdjęcie RTG zapalenia płuc 2. Rozedma i POChP 3. Rak płuca 4. Prześwietlenie płuc przy gruźlicy 5. Co to są pylice? 6. Co to jest sarkoidoza rozwiń Zobacz film: "Tylko co piąty chory na POChP jest świadomy choroby" 1. Zdjęcie RTG zapalenia płuc Prześwietlenie płuc jest w tym przypadku absolutnym standardem, bardzo przydatnym nie tylko w postawieniu rozpoznania, ale i ocenie ciężkości choroby oraz diagnozowaniu powikłań, tj. ropień płuca, wysięk (obecność płynu) w jamie opłucnej, ropniak (obecność ropy) w jamie opłucnej. Często na podstawie zdjęcia rentgenowskiego płuc można nawet domniemywać o tym, który drobnoustrój doprowadził do zapalenia. Wskazaniami do wykonania badania RTG płuc są schorzenie w obrębie klatki piersiowej, w tym zaburzenia rozwojowe narządów klatki piersiowej oraz urazy klatki piersiowej. Ponadto RTG płuc wykonuje się przed zabiegiem chirurgicznym klatki piersiowej oraz po nim. Badania RTG płuc mają zastosowanie również w niektórych wskazaniach zdrowotnych (wskazane czynniki szkodliwe) z zakresu medycyny pracy. Nie u wszystkich pracowników podczas badań profilaktycznych medycyny pracy wykonuje się badanie RTG płuc. W najczęstszej postaci zapalenia płuc, powstającej na tle bakteryjnym, na zdjęciu rentgenowskim lekarz widzi tzw. zacienienie miąższowe - czyli jasne pole w miejscu, gdzie w normalnych warunkach znajduje się ciemny obraz, odzwierciedlający powietrze w płucach. Zacienienie jest spowodowane obecnością nacieku zapalnego. PYTANIA I ODPOWIEDZI LEKARZY NA TEN TEMAT Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem: Co oznaczają wyniki badania płuc u 57-latki? - odpowiada dr n. med. Tomasz Grzelewski Co znaczy nieprzemieszczający się guz w płucach? - odpowiada lek. Katarzyna Szymczak Co oznacza wynik badania RTG i zgrubienie okołooskrzelowe? - odpowiada lek. Aleksandra Witkowska Wszystkie odpowiedzi lekarzy 2. Rozedma i POChP Jest to patologicznie zwiększone upowietrznienie tkanki płucnej, wynikające z uszkodzenia ścian pęcherzyków płucnych. Rozedma występuje w przebiegu POChP - przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, która nęka tysiące osób, przede wszystkim palaczy. Możliwe jest również występowanie rozedmy u osób nie chorujących na POChP - dotyczy ona aż 40% palaczy. Obszary dotknięte rozedmą mogą łączyć się i tworzyć tzw. pęcherze rozedmowe, które wymagają nieraz usunięcia operacyjnego. W przebiegu POChP z rozedmą obserwujemy w badaniu rentgenowskim klatki piersiowej obniżenie przepony, zwiększnie wymiaru przednio-tylnego („głębokości”) klatki piersiowej i zwiększenie przejrzystości płuc, spowodowane zalegającym w niej powietrzem. 3. Rak płuca Ta wyjątkowo groźna choroba jest najczęstszym nowotworem złośliwym na świecie. W prześwietleniu płuc diagnozuje się niestety zmiany już zaawansowane - praktycznie nie jest możliwe uwidocznienie nowotworów mniejszych niż o średnicy 1 cm. Dużo czulszym badaniem jest w przypadku raka płuc tomografia komputerowa. Zmiana w badaniu radiologicznym klatki piersiowej, nasuwająca podejrzenie raka to, tak jak w przypadku zapalenia płuc, zacienienie miąższowe. Jest ono zwykle mniejsze i bardziej „zlokalizowane”, o wyraźniejszych granicach niż naciek zapalny. W celu postawienia precyzyjnej diagnozy, konieczne jest wykonanie tomografii komputerowej, bronchoskopii i/lub biopsji. Czasem na podejrzenie raka naprowadzić mogą nawracające zapalenia płuc lub zmiany nieodmowe, czyli obszary „bez powietrza” w zdjęciu rentgenowskim, których przyczyną jest obecność w oskrzelu blokującego przepływ powietrza nowotworu. 4. Prześwietlenie płuc przy gruźlicy Tę groźną, być może niedocenianą, lecz nadal występującą dziś chorobę, wywołują bakterie - prątki gruźlicy. Mogą one wywoływać gruźlicę różnych narządów (opłucnej, skóry, węzłów chłonnych, jajników, opon mózgowo-rdzeniowych, osierdzia, kręgosłupa, układu moczowo-płciowego), jednak najczęstszą postacią pozostaje gruźlica płuc. Kluczowy w postawieniu diagnozy jest dodatni wynik badania bakteriologicznego, ale prześwietlenie płuc pozostaje bardzo istotne w naprowadzeniu na rozpoznanie. W badaniu tym obserwujemy nacieki i jamy, typowo w szczytowych częściach płuc - tam gdzie dociera najwięcej tlenu, potrzebnego prątkom do optymalnego rozwoju. 5. Co to są pylice? Jest to grupa chorób, które powstają w wyniku długotrwałego wdychania różnego rodzaju pyłów. W przebiegu pylicy dochodzi do włóknienia płuc. Najczęściej narażenie na szkodliwe pyły ma miejsce w pracy, dlatego pylice zaliczane są do chorób zawodowych. Zaliczamy tu np. pylicę krzemową czy pylicę górników kopalń węgla, a także pylicę azbestową. Prześwietlenie płuc jest podstawą rozpoznawania pylic. Zmiany w tym badaniu pojawiają się zwykle po ok. 10-letnim narażeniu na dany rodzaj pyłu. Są to różnej wielkości i kształtu zacienienia, odzwierciedlające guzkowate zmiany. W ich obrębie czasem występują zwapnienia, powodujące, że przejaśnienia są bardziej wysycone (jaśniejsze). 6. Co to jest sarkoidoza Schorzenie to należy do tzw. chorób ziarniniakowych i dotyka nie tylko płuca, ale również wiele innych narządów, tj. skóra, oczy, węzły chłonne, wątroba, nerki. Jej przyczyna nie została dotąd poznana. Występuje najczęściej u osób młodych - w wiek 20-40 lat. Na podstawie obrazu prześwietlenia płuc w badaniu radiologicznym klatki piersiowej klasyfikuje się sarkoidozę w jednym z pięciu stadiów jej rozwoju. Znaczenie ma tu nie tylko obecność patologicznych zmian w płucach (zacienienia, włóknienie), ale także powiększenie węzłów chłonnych, które również zaobserwować można w zdjęciu rentgenowskim. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Pytanie nadesłane do redakcji Czy zmiany włókniste w szczycie płuca prawego oraz pogrubienie zarysu opłucnej nad tym szczytem świadczą o gruźlicy? Odpowiedziała lek. med. Iwona Witkiewicz specjalista chorób płuc Ordynator Oddziału Chorób Płuc i Gruźlicy Specjalistycznego Szpitala im. Prof. A. Sokołowskiego w Szczecinie Konsultant wojewódzki w dziedzinie chorób płuc i gruźlicy województwa zachodniopomorskiego Zmiany, określane jako „włókniste” w obrazie radiologicznym klatki piersiowej są zmianami bliznowatymi. Lokalizacja takich zmian w szczycie płuca rzeczywiście sugeruje w pierwszej kolejności zmiany bliznowate w przebiegu gruźlicy płuc, gruźlica bowiem ma szczególną predylekcję do usadawiania się w szczytowych partiach płuc ze względu na warunki tam panujące, a mianowicie dobre upowietrznienie przy stosunkowo małym przepływie krwi, a więc w konsekwencji małym napływie komórkowych elementów obronnych. Podobnie pogrubiała opłucna szczytowa jako proces bliznowaty sugeruje przebyte zakażenie gruźlicze. Tak więc rzeczywiście, przy takim obrazie w pierwszej kolejności należy rozważyć przebyte zakażenie gruźlicze (często bezobjawowe) zabliźnione przez proces samogojenia. Warto jednak uwzględnić dane kliniczne płynące zarówno z wywiadu, jak i badania chorego i różnicować owe zmiany z innymi, jak na przykład jałowe włóknienie szczytów w przebiegu zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa (ZZSK), gdzie usztywnienie klatki piersiowej prowadzi do postępującego włóknienia źle wentylowanych szczytów; czy pogrubienia opłucnej w przebiegu azbestozy, a nawet międzybłoniaka opłucnej, choć wówczas zmiany nie ograniczają się jedynie do szczytów. W przypadku stwierdzenia zmian w szczytach płuc należy przeanalizować poprzednie radiogramy chorego i w przypadku stwierdzenią, że zmiany są ewidentnie świeże, nieobserwowane uprzednio, wdrożyć pełną diagnostykę gruźlicy, tzn. wykonać badania bakteriologiczne plwociny w kierunku prątków gruźlicy. W przypadku zmian utrzymujących się od dłuższego czasu czy dobrze uwapnionych wskazane jest wykonanie radiogramów klatki piersiowej jeden raz w roku i wnikliwe ich porównywanie. W przypadku dynamiki zmian, a zwłaszcza w przypadku pojawiania się nawet dyskretnych, ale „nowych” cieni wskazana jest nie tylko pełna diagnostyka bakteriologiczna w kierunku gruźlicy, ale również badania endoskopowe oskrzeli i pełna diagnostyka pulmonologiczna, a w przypadku progresji zmian, po wykluczeniu innych przyczyn nawet wdrożenie leczenia przeciwgruźliczego. Piśmiennictwo: Antczak A. (red.): Pulmonologia Medical Tribune POLSKA. Chazan R.: Pneumonologia praktyczna –α-medica Press 2005. Rowińska-Zakrzewska E., Kuś J.: Choroby Układu Oddechowego PZWL 1997. StockPhotoPro/ AdobeStock Opublikowano: 20:39Aktualizacja: 10:36 Niedodma to określenie opisujące stan, w którym dochodzi do wyłączenia płuca lub jego fragmentu z wymiany gazowej, w wyniku czynników wewnętrznych lub zewnętrznych. To częsty problem na salach operacyjnych oraz u osób z nowotworami lub stanami zapalnymi dróg oddechowych. Niedodma: rodzajeNiedodma płuc: przyczynyNiedodma płuc: objawyZmiany niedodmowe płuc: leczenieRehabilitacja przy niedoodmie płuc Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Ewelina Stefanowicz lekarz Niedodma płuc może przybrać kształt okrągły lub występować w postaci zacienień linijnych na obrazie rentgenowskim, co nazywa się niedodmą płytkową. W leczeniu schorzenia skupia się na odnalezieniu przyczyny oraz rehabilitacji oddechowej redukującej obszar niedodmy. Niedodma: rodzaje Niedodma (collapse, atelectasis) to stan zmniejszenia upowietrznienia płuc wraz ze zmniejszeniem objętości całego płuca lub jego części. Zmianę diagnozuje się dzięki badaniom obrazowym – rentgenowi i tomografii komputerowej. Płuco objęte niedodmą nie funkcjonuje prawidłowo. Niedodma w RTG może przybierać różne formy. Wyróżnia się dwa rodzaje niedodmy płuc widoczne w obrazie rentgenowskim: niedodmę płytkową – jest ona jednym z przykładów zacienienia linijnego nieprzegrodowego. Płytki niedodmowe są najczęstszymi zmianami u podstawy płuc. Taki objaw nazywany jest linią Fleischera. Płytka niedodmy w polu dolnym płuca lewego lub prawego może świadczyć o wadliwej czynności przepony, przejściowych problemach z odruchem kaszlowym występującym po operacji; niedodmę okrągłą – daje cień okrągły na RTG, utrzymuje się przez dłuższy czas. W bliższym od niedodmy obszarze płuca pojawia się tzw. ogon komety, czyli widoczne naczynia i oskrzele zaopatrujące zmianę. Występuje w takim kształcie w azbestozie. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność Naturell Ester-C® PLUS 100 tabletek 57,00 zł Odporność Naturell Immuno Hot, 10 saszetek 14,29 zł Odporność, Good Aging, Energia, Trawienie, Beauty Wimin Zestaw z lepszym metabolizmem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność WIMIN Odporność, 30 kaps. 59,00 zł Zdrowie umysłu, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z głębokim skupieniem, 30 saszetek 139,00 zł Niedodma płuc: przyczyny Najczęstszą przyczyną powstawania niedodmy płuc jest wtórne utrudnione przedostawanie się powietrza przez oskrzela, czyli inaczej niedodma obturacyjna. Może być spowodowana zaleganiem wydzieliny śluzowej związanej z zapaleniem, ciałem obcym czy nowotworami znajdującymi się w jego wnętrzu. Oskrzele może być również uciskane od zewnątrz przez guzy śródpiersia, płyn znajdujący się w opłucnej, powiększone węzły chłonne – określa się wtedy to schorzenie jako niedodmę z ucisku. Inną przyczyną może być zatorowość płucna. Do przyczyn pierwotnych niedodmy należy niedobór surfaktantu, tj. substancji zapobiegającej zapadaniu i sklejaniu się pęcherzyków płucnych. Najczęściej występuje u noworodków oraz dorosłych z ciężką niewydolnością oddechową. Niedodma występuje często u pacjentów wentylowanych mechanicznie na oddziale intensywnej terapii oraz u osób znieczulanych ogólnie podczas operacji. Jeśli stanem patologicznym objęty jest niewielki fragment płuca, dolegliwości mogą się nie pojawić. Objawy związane z niedodmą obejmują trudności w oddychaniu (płytki i przyspieszony oddech), duszność, kaszel, przyspieszoną akcję serca. W zaawansowanych przypadkach może pojawić się sinica związana z niedostatecznym dostarczaniem tlenu do tkanek ciała. W badaniu przedmiotowym u pacjenta cierpiącego na niedodmę którejś z części płuc lekarz stwierdza asymetryczną ruchomość klatki piersiowej, osłabioną po stronie występowania nieupowietrznionej tkanki. Przy opukiwaniu stwierdza się stłumienie. Drżenie głosowe może być zwiększone lub zmniejszone, w zależności od rodzaju niedodmy. Podczas badania osłuchowego stetoskopem lekarz stwierdza ściszenie szmeru. Zobacz także Zmiany niedodmowe płuc: leczenie Wdrożenie odpowiedniej terapii niedodmy płuc zależy od przyczyny, która ją wywołała. W przypadku zmian zapalnych zwykle konieczna jest antybiotykoterapia. Kiedy powodem wystąpienia niedodmy jest guz nowotworowy, należy zastosować leczenie chirurgiczne lub radioterapię, która usunie przeszkodę, czasami wraz z częścią miąższu płuca. Ciało obce usuwa się za pomocą bronchofiberoskopu. W przypadku dużego nasilenia objawów stosuje się również leczenie objawowe, którego głównym zadaniem jest wyrównywanie parametrów oddechowych – podanie tlenu, respiratoroterapia. W schorzeniach powodujących obturację dróg oddechowych do terapii włącza się preparaty rozszerzające oskrzela i zmniejszające produkcję wydzieliny lub ułatwiające jej wykrztuszanie. Rehabilitacja przy niedoodmie płuc Istnieją sposoby przeciwdziałania niedodmie, polegające na wykonywaniu regularnych ćwiczeń samodzielnie przez pacjenta i z pomocą fizjoterapeuty. Dzięki nim zwiększa się objętość płuc, a pacjent odczuwa mniej objawów związanych z układem oddechowym. Dowiedziono naukową skuteczność takiej formy terapii. Podstawowym ćwiczeniem stosowanym w niedodmie jest pogłębione oddychanie, czyli zwiększanie objętości wydychanego i wdychanego powietrza. Wykonuje się je w różnych pozycjach ciała i z użyciem różnych mięśni oddechowych. Stosuje się także ćwiczenia z użyciem przedmiotów oporowych, wydechy przy „zasznurowanych” ustach. U osób wyniszczonych, z osłabieniem mięśni oddechowych, stosuje się trening tychże mięśni. Bibliografia Przytrzymaji odkryj Pirożyński M., Niedodma: patofizjologia i objawy, „Postępy Nauk Medycznych” 2009, nr 8, s. 610-613. Szczeklik A., Interna Szczeklika. Medycyna Praktyczna, Kraków 2018. Najnowsze w naszym serwisie Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. lek. Ewelina Stefanowicz Lekarka stażystka, absolwentka Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Mam za sobą wiele miesięcy praktyk w licznych trójmiejskich szpitalach. Interesuję się funkcjonowaniem ludzkiego organizmu zarówno od jego fizycznej, jak i psychicznej strony Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Pytanie nadesłane do redakcji Moi rodzice mieli styczność z osobą chorą na gruźlicę (w pracy przez bardzo długi czas, kilka miesięcy), dowiedzieli się o tym dopiero teraz, poprzez powiadomienie z Centrum Chorób Zakaźnych. Zrobili dzisiaj RTG i opisy wyglądają następująco. Kobieta lat 45: Badanie radiologiczne klatki piersiowej przeglądowe w projekcji P/A wykonane w pozycji wdechowej. Śródpiersie poszerzone, na prawo w segmencie górnym wole zamostkowe? Sylwetka serca lewokomorowa w normie. Aorta w normie. Miąższ płucny prawidłowo upowietrzony, przejrzysty symetrycznie, bez zagęszczeń naciekowych, z prawidłowym rysunkiem naczyń płucnych. Wzmożony rysunek śródmiąższowy z cieniami drobnoguzkowymi w ilości mniejszej niż 100. Opłucna bez pogubień. Wnęki płucne i szczelina pozioma prawidłowe. Kąty przeponowo-żebrowe ostre. Nie obserwuje się patologii w widocznych strukturach podprzeponowych i tkankach miękkich klatki piersiowej. Struktury kostnej ściany klatki piersiowej bez cech patologii. Mężczyzna lat 44: Badanie radiologiczne klatki piersiowej przeglądowe w projekcji P/A wykonane w pozycji wdechowej nie pokazuje żadnych patologii ze strony narządów śródpiersia. Sylwetka serca w normie. Aorta w normie. Miąższ płucny prawidłowo upowietrzony, przejrzysty symetrycznie, bez zagęszczeń naciekowych, z prawidłowym rysunkiem naczyń płucnych. Wzmożony rysunek śródmiąższowy z rozsianą niewielką ilością cieni drobnoguzkowych. Opłucna bez pogrubień. Wnęki płucne i szczelina pozioma prawidłowe. Kąty przeponowo-żebrowe ostre. Nie obserwuje się patologii w widocznych strukturach podprzeponowych i tkanek miękkich klatki piersiowej. Struktury kostnej ściany klatki piersiowej bez cech patologii. Czy ten rysunek sródmiąższowy i cienie dobnoguzkowe u 2 osób mogą być objawami gruźlicy? Byłbym wdzięczny, gdyby mógł na to spojrzeć fachowiec. Odpowiedziała lek. med. Iwona Witkiewicz specjalista chorób płuc Ordynator Oddziału Chorób Płuc i Gruźlicy Specjalistycznego Szpitala im. prof. A. Sokołowskiego w Szczecinie Konsultant wojewódzki w dziedzinie chorób płuc i gruźlicy województwa zachodniopomorskiego Przyznam się, że nie bardzo umiem odnieść się do opisów tych zdjęć, mimo że są niezwykle dokładne i wyczerpujące, ale nie do końca spełniają polskie standardy opisywania zdjęć rentgenowskich (czyżby opis pochodził z innego kraju?). W Polsce rozsiew drobnoguzkowy budziłby podejrzenie gruźlicy, choć z drugiej strony gruźlica pod postacią rozsianych guzków należy do najrzadszych postaci tej choroby (najczęstsza, ok. 90% jest gruźlica naciekowa pod postacią zagęszczeń naciekowych, które tu wykluczono) i dlatego budzi to moje głębokie wątpliwości, że znaleziono by ją aż u dwóch osób z kontaktu, a jak powszechnie wiadomo, gruźlica aczkolwiek jest chorobą zakaźną, to jednak jej zakaźność jest niższa niż u wielu innych chorób zakaźnych. No i oczywiście gruźlicę należy koniecznie potwierdzić badaniem bakteriologicznym plwociny u osób chorych i prątkujących lub Quantiferonem (test IGRA) u osób zakażonych, czyli z utajoną, niezakaźną formą zakażenia gruźliczego. Piśmiennictwo: Antczak A. (red): Pulmonologia. Medical Tribune POLSKA Chazan R.: Pneumonologia praktyczna. α-medica Press, 2005 Ketai Lofgren R., Meholic A.: Diagnostyka obrazowa narządów klatki piersiowej. Urban&Partner 2006 POChP czyli przewlekła obturacyjna choroba płuc daje oczywiste objawy. Niestety, są one mylone z innymi dolegliwościami. Jeśli nie możesz złapać tchu po wejściu na drugie piętro, albo męczy cię poranny kaszel to nie bagatelizuj tych objawów. To może być właśnie przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Jakie są przyczyny POChP? Jak przebiega leczenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc? Spis treściPalenie to główna przyczyna POChPJak się rozwija POChP?Objawy POChPDiagnoza POChPPOChP: tlen na receptę Poradnik Zdrowie: kiedy iść do pulmonologa? POChP czyli przewlekła obturacyjna choroba płuc przez wiele lat nie daje objawów. Tajemniczym wyrazem w nazwie choroby jest "obturacja". W medycynie oznacza zwężenie wewnętrznej średnicy (tzw. światła) np. naczynia krwionośnego czy oskrzeli. W tym przypadku polega na znacznym zwężeniu dróg oddechowych. Chory nie może wypchnąć powietrza z płuc, choć też i jego nabranie może być trudne. Osoba, która doświadcza obturacji oskrzeli, odczuwa: duszność ucisk w klatce piersiowej często słyszy własny świszczący oddech Palenie to główna przyczyna POChP Za podstawową przyczynę rozwoju choroby uważa się palenie tytoniu. W dymie papierosowym znajduje się ponad 4 tys. związków, które trafiają do płuc. Są one tak silnie trujące, że mobilizują płuca do obrony, czyli wytwarzania większej ilości śluzu. Jednocześnie część znajdujących się w dymie substancji blokuje ruch rzęsek i niszczy je, pozbawiając płuca możliwości samooczyszczania. Rozwija się choroba zwana przewlekłym zapaleniem oskrzeli, której pierwszym objawem jest kaszel. Toksyczne substancje pochodzące z dymu, ale również zanieczyszczenia z powietrza osądzają się w śluzie pokrywającym drogi oddechowe - od tchawicy, przez oskrzela, po najmniejsze oskrzeliki (na ich końcach znajdują się pęcherzyki płucne). Śluz zatrzymuje zanieczyszczenia, następnie miliony mikroskopijnych rzęsek rytmicznie przesuwają je z powrotem do gardła. Kaszląc i chrząkając, sporą część z nich usuwamy. Jak się rozwija POChP? Jednak duża część toksyn dostaje się do pęcherzyków płucnych. By je unieszkodliwić, organizm wysyła swoje wojsko: białe krwinki (leukocyty). W walce z truciznami część leukocytów ginie i rozpada się w tkance płucnej, uwalniając tzw. elastazę. Ten silny enzym uszkadza włókna sprężyste w płucach i sprawia, że zniszczeniu ulega mnóstwo pęcherzyków płucnych, a pozostałe są nadmiernie rozdęte. To stan charakterystyczny dla rozedmy płuc. Właśnie pęcherzyki płucne odgrywają kluczową rolę w wymianie gazowej (czyli procesie oddychania). Otaczają je narzynka włosowate, którymi płynie krew zbierająca z całego organizmu dwutlenek węgla - zbędny produkt przemiany materii. Pęcherzyki płucne pobierają dwutlenek węgla (wydychamy go), a krew nasyca się życiodajnym tlenem. Gdy mamy mało pęcherzyków płucnych, cały organizm jest poważnie niedotleniony. Kiedy zniszczenia płuc spowodowane przez przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedmę nałożą się na siebie - rozwija się przewlekła obturacyjna choroba płuc. Posłuchaj, co o POChP mówi prof. Paweł Śliwiński z Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie i Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc. Aby zatrzymać POChP: Regularnie zażywaj leki. Bezwzględnie rzuć palenie i nie przebywaj wśród osób palących. Unikaj zanieczyszczonego powietrza, np. pyłu węglowego, spalin, dymu kominowego. Chroń się przed zakażeniami dróg oddechowych, w sezonie infekcji unikaj dużych skupisk ludzi, szczep się co roku przeciw grypie. Ruszaj się na świeżym powietrzu, dużo spaceruj, wykonując zalecone przez lekarza ćwiczenia oddechowe. Zdrowo się odżywiaj - dieta powinna być bogata w białko, wapń (ale nie nabiał, który zwiększa wydzielanie śluzu), potas, witaminę C. Ważne jest picie sporej ilości płynów niegazowanych. Z menu wyeliminować trzeba sól i produkty zwiększające ilość gazów w jelitach (np. rośliny strączkowe, kalafior, cebula, kapusta). Objawy POChP 94 proc. Polaków przebadanych przez TNS OBOP przyznaje, że nie zna terminu POChP i nigdy nie słyszało o tym schorzeniu. Tymczasem warto wiedzieć, że choroba przez lata nie daje charakterystycznych objawów. Mimo to postępuje, a zmiany zachodzące w płucach są tylko częściowo odwracalne. Zaczyna się od drobnych trudności z oddychaniem przy wysiłku, który kiedyś wykonywaliśmy bez problemu. Pogorszenie sprawności zauważamy dopiero wtedy, gdy połowa płuc jest zniszczona. Pojawia się kaszel i odkrztuszanie plwociny, głównie rano, po zetknięciu się z chłodnym powietrzem. Potem nasilają się duszności także w czasie odpoczynku czy snu. W miarę rozwoju choroby obturacyjnej w klatce piersiowej odczuwa się ucisk, a przy każdym oddechu słychać głośny świst. Diagnoza POChP Masz krótki oddech, meczysz się przy niewielkim wysiłku? W ramach NFZ musisz zrobić badania. Spirometria - pozwala sprawdzić, czy płuca są starsze niż nasz wiek kalendarzowy. Do komputera wprowadza się dane: płeć, wiek, wzrost - to pozwala ustalić normy przewidziane dla naszych płuc. Najpierw wydychamy całe powietrze, a potem nabieramy go jak najwięcej w płuca. Następnie przez 6 sekund wydychamy powietrze przez ustnik i dzięki temu zmierzona zostaje pojemność życiowa płuc (VC), czyli największa objętość powietrza, jakie dana osoba może nabrać po najgłębszym wydechu. Druga badana cecha płuc jest szybkość wydechu (FEV1), czyli maksymalna objętość powietrza, jaka wydychamy w pierwszej sekundzie. Komputer oblicza stosunek VC i FEV1 do norm przewidzianych dla nas. Gazometria (badanie poziomu gazów we krwi) - do badania pobiera się krew z tętnicy i mierzy w niej stężenie tlenu oraz dwutlenku węgla – niski poziom tlenu i wysoki dwutlenku węgla wskazuje na przewlekłe zapalnie oskrzeli. Pulsoksymetria - na palec ręki lub płatek ucha zakłada się czujnik, który mierzy zawartość tlenu we krwi. RTG płuc - na zdjęciu można rozpoznać zaawansowana rozedmę płuc i pewne cechy zapalenia oskrzeli. POChP: tlen na receptę Jeśli badania wykażą, że chorujemy na POChP i nie jest to jeszcze stadium zaawansowane, zwykle wystarczy rzucić palenie, dobrze się odżywiać i zacząć systematycznie ćwiczyć, aby choroba się nie rozwijała. Jeżeli jest zaawansowana, szansę na powrót do pełnego zdrowia są znikome. Ale możemy sobie przedłużyć życie. Warunkiem jest zerwanie z nałogiem, przyjmowanie leków rozszerzających oskrzela i działających przeciwzapalnie. Niezbędne są także środki wykrztuśne. Pomocna jest tlenoterapia. Tlen nie leczy, ale przynosi ulgę. W skrajnych przypadkach lekarze czasem decydują się na leczenie chirurgiczne. Terapią ratującą życie jest przeszczep płuc lub operacja zmniejszenia objętości płuc. Choć brzmi to paradoksalnie, wycięcie części płuc zmienia ułożenie żeber, a dzięki temu łatwiej oddychać. prof. Tadeusz Orłowski, kierownik Kliniki Chirurgii Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie POChP: podstępna choroba Powinni się jej bać wszyscy palacze. Przede wszystkim dlatego, że powoli niszczy płuca. W skrajnych przypadkach prowadzi do uwięzienia człowieka w łóżku i krótkiego życia pod maską tlenową. Przyjmuje się, że statystyczny chory na POChP ma ok. 40 lat. Niestety, wiek ten obniża się. Szacujemy nawet, że co najmniej 10 proc. populacji ma mniej lub bardziej zauważalne objawy schorzenia. Jest to związane nie tylko z paleniem tytoniu, ale także naturalnym procesem starzenia się płuc. Z wiekiem maleje wydolność naszych płuc. Dlatego trzeba dbać o płuca i podobnie jak robimy prześwietlenie, warto też wykonać co kilka lat spirometrię – badanie proste, nieobciążające organizmu i tanie. Dziennikarka od ponad 40 lat zaangażowana w popularyzację edukacji zdrowotnej. Laureatka wielu konkursów dla dziennikarzy zajmujących się medycyną i zdrowiem. Otrzymała m. in. Nagrodę Zaufania „Złoty OTIS” w kategorii „Media i Zdrowie”, Wyróżnienie Św. Kamila przyznawane z okazji Światowego Dnia Chorego, dwukrotnie „Kryształowe Pióro” w ogólnopolskim konkursie dla dziennikarzy promujących zdrowie oraz wiele nagród i wyróżnień w konkursach na „Dziennikarza Medycznego Roku” organizowanego przez Ogólnopolskie Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia. Anna Jarosz - artykuł pochodzi z miesięcznika "Zdrowie" | Konsultacja: prof. Tadeusz Orłowski, kierownik Kliniki Chirurgii Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc

drobnoguzkowe zmiany w płucach objawy